Guess what, we stappen op de boot weg van het eiland, alweer een bekend gezicht. Dit keer was het Andrea, en ze ging ook met de slaaptrein naar Bangkok. Gezellig! Onze trein had vertraging, en niet zo’n beetje ook. 200 min. Maar we hadden nog geluk, want er was ook een trein met 360 min vertraging. Jup, dus.. geef mij maar de NS.. zelfs Veolia mis ik nu. Maar goed, de treinreis duurde ook wel iets langer. In plaats van om 5 uur Sochtends aan te komen, was het half 11.
Om 1 uur hadden we een afspraak bij de art school voor onze portretschilderijen. Indira was zenuwachtig! Ze was bang dat ze ons niet meer zouden kennen of zich afvroegen wat we in godsnaam kwamen doen. Maar in tegenstelling daarvan kwamen ze met bosjes binnen. Ze werd niet een keer getekend, en ook geen twee. Nee, op een gegeven moment waren maar liefst zeven mensen haar aan het tekenen. Het was echt bizar. Er werd familie gebeld en ze kreeg bloemen en tekeningen van kleine jochies. Dit hadden we écht niet verwacht. Ze gingen roti voor ons halen en gore koffie. Ja, niet dat hun iets aan die koffie kunnen doen, de koffie is nou eenmaal vies hier. Achteraf vroegen ze haar adres.. zodat ze hem op konden sturen naar Nederland. We snapten het niet, doen ze dit allemaal voor niks? Ik bedoel, we wisten dat we niets hoefden te betalen maar niet dat we ze ook nog cadeau kregen. Te gek dit! Ze vroegen of we mee gingen op stap, dus wij deden nog een rondje Bangkok en gingen daarna met hun naar een blues bar. Er was een live band, met een Thai die volgens Indira een aandoenlijke indiaan was. Ja, dat klopte op zich wel. Hij had een permanente vriendelijke glimlach en ging helemaal op in zijn gitaarspel. Het was écht heel leuk om te zien waar de locals naartoe gingen!
Helaas konden we niet doorfeesten tot in de late uurtjes want we hadden een vliegtuig die ook wel zonder ons zou vertrekken. Met pruillipjes verlieten we het gezellige barretje en zijn we richting vliegveld gegaan. Tipsy stapten we in het vliegtuig. Het zit er echt op…
We hebben zo onwijs veel meegemaakt in de korte tijd dat we daar waren, en we hebben van geen enkel moment spijt. Natuurlijk waren er mindere tijden, maar die zijn onvermijdelijk. We zijn heel dankbaar en ook blij dat we dit met elkaar hebben kunnen delen en doen, ook financieel gezien. We realiseren ons dat we het maar goed hebben in Nederland.
Jullie bedankt voor het lezen van onze avonturen. Vanaf nu zijn we weer in Nederland, dus als jullie meer willen horen kan dat altijd onder het genot van een lekkere grote mok thee. Want die heb ik wel gemist ;).
Tot snel! X
Indira en Sanne
