Hoi!

Daar ben ik weer, dit keer vanuit Needles. We zijn onderweg naar Sequoia, en we slapen bijna aan de oude route 66, best wel tof. We zijn afgelopen drie dagen naar drie nationale parken geweest: Zion national park, Bryce Canyon en jawel, de Grand Canyon. Nu zal ik meteen erbij verklappen dat Bryce Canyon toch wel het indrukwekkendste was, maar misschien ook wel omdat we daar een onwijs lange mooie hike hebben gedaan.

Allereerst dus Zion. Onze roadtrip kon beginnen en we konden onze auto ophalen. We waren wat vroeg, en onze auto was nog niet klaar. Het bleek een Toyota Camry te zijn, maar ik had niet genoeg (lees:geen) verstand van auto’s om te weten welke dat was. Achteraf gezien was ik blij dat we hadden gevraagd welke auto’s ze dan wel klaar hadden, omdat we uiteindelijk de sleutels meekregen van een Kia Sorento. Toen we instapte zag ik iets wat ik alweer vergeten was, in Amerika rijden ze natuurlijk bijna allemaal in een automaat. Ook de handrem zat ongeveer waar wij de koppeling hebben zitten. Maar het went gelukkig snel en waren we onderweg naar onze bestemming. Na enkele minuten deed ik weer waar ik het beste in blijk te zijn op vakantie.. slapen.

Zion had enkele trails, en na een paar makkelijke paden gelopen te hebben gingen we voor ’the watchman’. Een pad met mooi uitzicht naar de top van een berg. Dat is natuurlijk helemaal mijn ding! Persoonlijk vind ik lange wandelingen alleen tof als er een beetje een uitdaging in zit en een mooi uitzicht is natuurlijk extra motiverend.

De dag erna dus mijn persoonlijke favoriet, Bryce Canyon. We kwamen savonds laat aan bij het hotel. We liepen naar binnen en daar was een meid die ons eerst vroeg of we wel zeker wisten dat we hier geboekt hadden. Ze had haar boekingen nog niet gecheckt en ze vroeg hoe duur de kamer was. Ze gaf ons eerst een flinke korting en daarna vroeg ze of we cash konden betalen. Zoveel cash hadden we niet bij, waarna ze zei dat wat we bij ons hadden ook wel prima was. Okè, ja, voor ons ook natuurlijk.. ’s Ochtends stond er een oudere man, zeker zo relaxed, en dit bleek haar man te zijn. Ze kwam ook nog even tevoorschijn, rechtstreeks uit bed met de mascara onder haar ogen. Ik kan daar wel van genieten, zulke mensen. Ze hielpen ons op weg, maar eerst gingen we nog even ergens ontbijten voordat we naar Bryce Canyon gingen. Ik bestelde een french toast, en ik geloof dat ik de rest van de dag niets meer hoefde te eten zo veel kreeg ik op mijn bordje. Challenge accepted! Een half uurtje later was ie leeg, en ik vol, uhgf. Ik had het ook wel nodig voor de andere uitdaging van de dag, de trail in Bryce Canyon. Als je onderweg drie markers had gevonden en daarmee op de foto ging kon je een officiele pin kopen. Dat was natuurlijk mijn doel. Het was een zware maar vooral heerlijke trip door de Canyon. Het was fantastisch. Helaas dacht niet iedereen daar hetzelfde over en hadden we nog iemand water moeten geven die het niet meer uithield.

Iedereen is onwijs vriendelijk en ik praat vooral met oudere mede reizigers. Misschien omdat ze voor mijn gevoel heel toegankelijk zijn hier. Ze zijn allemaal wel in voor een babbeltje, en het is erg gezellig. Onze andere avonturen vertel ik hopelijk snel, maar het is weer tijd om uit te checken en door te reizen. Let’s hit the road!

Veel liefs