Gisterochtend zijn we om 4 uur snachts opgestaan om de zonsopkomst vanuit Ella Rock te zien. Heel vroeg, maar we waren lekker op tijd gaan slapen dus het was geen probleem. Het was nog fris buiten wat een lange broek betekende. Phoe die zat ergens onder in onze backpack verstopt, evenals de jas, de trui en de sjaal. Dat was even wennen!
Na een klim in het donker waren we daar aangekomen en het was prachtig, het begon net een beetje licht te worden. Het liefste wil je het even heerlijk in je opnemen, maar dat ging echter niet door een groepje Duitsers die behoorlijk luid aan het praten waren. Heel irritant. Maargoed, je kan er niet vanuit gaan dat je de enige zou zijn die deze touristische trekpleister zou bezoeken. Wij werden, toen we een fotootje wilde maken, er wel meteen op aangesproken dat we in hun beeld stonden.. Een beetje jammer weer.
Naveen, het neefje van ons gastverblijf ging met ons mee en vertelde honderduit, voornamelijk over zichzelf. Hij vertelde bijvoorbeeld over de vlag die in de boom hing. Hij zou die met vrienden een tijd geleden in de boom hebben gehangen. Het zag er erg gevaarlijk uit dus ik vroeg of ze niet bang waren. Nee ze waren niet bang, maar dronken. Ook had hij zijn vriendin haar naam in zijn arm laten krassen. Wat ik een beetje vreemd vond voor een nette jongen die over tien dagen naar Engeland zou vliegen (in een privé vliegtuig samen met de president) om hartchirurg te worden. Of hij is de meest interessante pientere jongen die we in een tijd hebben leren kennen, of de grootste leugenaar ooit. Wij gaan dit tot de bodem proberen uit te zoeken ;).
Na nog een waterval waren we om 10 uur alweer terug, waarna we even hebben ontbeten en naar een cricket wedstrijd zijn gegaan met de bus. De bus is hier heel goedkoop en je kan in en uit de bus waar je wilt. Spring wel snel uit de bus, want die buschauffeurs zijn helemaal gek hier. De kricket wedstrijd was alles behalve wat we ervan hadden verwacht. Er waren mega veel schoolkinderen, en gezien we echt de enige blanken waren werd er veel naar ons gekeken, gegiecheld en gezwaaid. Het leek alsof niemand echt de wedstrijd aan het volgen was. We hadden het redelijk snel gezien en gingen weer terug naar Ella, het hipsterdorpje.
