Dus! Indira had amper geslapen, en het kwam niet door de waterval waarvan ze het raar vond dat die niet uit werd gezet snachts. Maar het kwam doordat ze gillend wakker werd, dus ik was ook meteen wakker. Wat is er?! Paniek! Er glibberde een beest over haar wang! Heel die hut overhoop, op zoek naar een zaklamp, godverkut. 5 minuten later hadden we de zaklamp te pakken en gingen op zoek naar het beest, weer die hele hut op zn kop. Niet gevonden, kak. Indira heel die nacht geen oog meer dichtgedaan, ik was nog even fijn ingedut.
Sochtends ging ik douchen, nee, een gewone douche was er niet. Maar we hadden de waterval! Shampoo mee, bikini aan en hoppetee. Het leek wel een hogedrukreiniger! Zo werden we in ieder geval goed schoon en het was echt geweldig.
Laatste dag van de trekking, vetertjes strikken, hondjes mee, want dat heb ik nog niet verteld. We hadden drie nieuwe risky tigers, of eigenlijk risky dogs dus. Die trippelen overal achter ons aan. Gezellig! Midden in de jungle ging de telefoon van jungle King af, wel heel raar om te horen na drie dagen. Hij regelde een truck die ons op kwam halen, zonder bankjes. Gewoon hop, als vee achterin, zittend op de rand. We vonden het prachtig! De truck bracht ons naar de olifantjes. Zielige olifantjes, geen twijfel mogelijk. Ik ben er toch maar opgekropen maar Indira kon het niet over haar goede hartje verkrijgen om erop te kruipen. Daarna zijn we gaan bamboeraften, die middag ging heel snel voorbij. De jongens sprongen van de cliff, maar wij hadden een grumpy guy en wij moesten netjes op het vlotje blijven zitten. Hmpf. Niet leuk. Toen we eraf gingen ben ik in een beest gaan staan, en moest de angel eruit peuteren. Gelukkig had ik er maar heel even last van, ik was al bang dat ik moest gaan hinkelen. In elke stad kopen we een zelfgemaakt armbandje, maar ook in de jungle. Nou, die zijn we allebei al kwijt raar genoeg. Na het marktje en de lunch was het tripje toch echt afgelopen, en we werden teruggebracht naar het hotel. Dat was vreemd na drie dagen in de jungle. We waren best wel een hechte groep geworden dus spraken we af dat we savonds nog een drankje ging en doen in de stad. Nog even bijkomen, zwemmen, de agenda doorspreken (we gaan naar pai en daarna naar Phuket!) en ons klaarmaken in oranje! Je denkt toch niet dat we de wedstrijd zouden vergeten? 😉 enige probleem is; gezien het tijdsverschil was hij om 3 uur snachts. Maar we moesten en zouden hem zien, desnoods op ons hotelkamertje!
Snel genoeg waren we weer met zn alle! Wat een feest, de jongens wilden een kroegentocht, maar in het eerste kroegje was meteen de cocktailbar gesloten. Meh!! Daarna gingen we door naar de night bazaar. Wij dames gingen nog voor een lekker hapje, terwijl de jongens verder gingen aan het bier. Na een half voedselgevecht vertelde een medewerkster dat wij het misschien wel leuk vonden om naar de yellow club te gaan, want daar was het schijnbaar te doen. Prima joh, met zn alle in het busje, samen schandalig hard zingend naar die club, en jawel hoor, het was daar echt helemaal te gek. Indira en ik lieten onze tijgers eventjes alleen voor een drankje en een dansje maar dat bleek onverstandig. Een arm tijgertje werd ondergekotst en ze is naar het hotel moeten gaan om zich op te frissen. Ik draaide me om en kreeg een roos uit het niets van een Nederlander. Toch maar even double checken of hij gratis was (aangezien ze je hier alles aan proberen te smeren), lekker charmant. Hij vertelde me waar je kaartjes kon kopen voor de wedstrijd, dus wij met de Nederlandse tijgertjes daar naderhand naartoe. Hangend aan het busje kwamen we aan bij een luxe hotel, en liepen onwetend naar binnen. Een grote kale ruimte met in de verte een front desk. Waren we wel goed? We vroegen naar de wedstrijd, en gelukkig snapte ze het meteen. Niet dat ze dat nog niet aan onze klederdracht hadden kunnen zien, maargoed. Het was op de tweede verdieping, maar daar was het nog uitgestorven. We bleken ook nog echt de eerste te zijn. Gelukkig druppelde de zaal met twee grote beamers snel vol, en voordat de wedstrijd begon hadden we nog snel wat bitterballen besteld, jahahaa die hadden ze daar! Gelukkig was de wedstrijd superspannend, anders waren we net als de twee andere meiden in slaap gevallen. Heel de zaal was oranje gekleurd en iedereen sprak Nederlands! Te gek joh! We baalden flink van de extra tijd want we wilden graag naar bedje toe. Maar we hebben ons groot gehouden en hem afgekeken. Nou, echt iedereen ging los, er werd gegooid met stoelen en er werd van alles gesloopt. Wij zijn er meteen vandoor gegaan, een van de eerste busjes terug en dat bed in! Zonder te realiseren dat het ons eerste nacht weer was in een gewoon bed vielen we niet normaal snel in slaap.
Lieve knuffels uit Chiang mai,
Indira en Sanne
