Hallo,
Zijn we weer eventjes voordat we zo teruggaan naar de aandoenlijk dansende oudere op de hitjes van vroagah. Maar dan niet op een cassettebandje maar jawel, een heus live coverbandje. Toch net niet hetzelfde. Laten we snel beginnen.
Gisteren hadden we werkelijk geen idee wat we gingen doen. Er zou om 10 uur sochtends een reisleider ons komen informeren maar die had waarschijnlijk betere dingen te doen. Wij ook zou je zeggen, maar niet dus. Dan maar op de bus wachten samen met een taxi chauffeur die je probeert over te halen met hem mee te gaan. Na een kwartier stapten we rustig aan het busje in en wensten hem nog een fijne dag. Jeetje wat had die man een geduld. Niet alleen omdat hij het een kwartier heeft volgehouden, maar ook omdat hij beweerde dat waar we ook naartoe zouden gaan hij wel op ons zou wachten voor de terugrit.
We reden met het busje langs een achtbaan die onze aandacht trok. We liepen vanuit wat leek op een sloppenwijk zo een luxe winkelcentrum in. Mooi contrast. Daarna op zoek naar de achtbaan, maar toen we de ingang van het park hadden gevonden waren de verkopers het wel erg met elkaar eens dat 22euro voor anderhalf uur in het park wel erg zonde van je geld was. Nee, we konden toch echt beter een andere keer terugkomen. Ja ik dacht het niet, we hadden eindelijk een plan en dat was een ritje in die fucking achtbaan, excuse my French. Onderweg kwamen we een tweede achtbaan tegen, met een heerlijke douche op het einde. Jow daar wilde ik ook in. Het was rustig in het park, je kon de ellendig lange slinger van wachtrij voorbij lopen en meteen in de attractie. Dat an sich was al een heerlijk gevoel. Kenneth wilde eigenlijk niet meer mee. *ahum* pussy *ahum*. Ik had het enorm naar mijn zin in dat ding en was zo hard aan het lachen dat mensen serieus gingen filmen. En zo had het park er eventjes nog een leuke attractie bij…
Savonds liepen we terug, niet omdat we gierige Nederlanders zijn die die euro voor de bus te veel zouden vinden maar omdat we daar zin in hadden. Het was een wandelingetje van een klein uurtje, waarin we zo’n kwartier lang gevolgd werden door een kat die letterlijk voor onze voeten bleef lopen. Bij het strand hadden we hem van ons afgeschud, maar ik denk eerder omdat die kat al wist dat het stuk over het strand lopen geen pretje ging zijn. Het was al donker, en al uitglijdend en wegzakkend probeerde we onze weg naar het hotel te vinden. Halverwege het strand waren we er klaar mee en liepen we een terrein op, eigenlijk alleen toegankelijk voor personeel. Een beetje ondeugend keken we om ons heen en liepen door, want over het strand was simpelweg geen optie meer. We werden nog wel aangesproken door de beveiliging, maar toen deden we ons voor als keurige mensen op weg naar ons hotel. En dat was natuurlijk ook zo.
Vandaag was ook leuk, maar de dansende oudjes wachten op ons! Dus dat bewaar ik nog eventjes..
Groetjes!
