Op naar kho Phangan! Na een aantal boottochtjes wisten we wat de beste plekken waren; lekker in de schaduw ergens waar het waait. Daardoor hadden we het beste boottochtje ooit.
De airco is overal veel te koud, niet leuk meer. Daar aangekomen met een busje naar ons hostel, vol met gezellige mensen waar onder een lange overenthousiaste Amerikaanse chick. Ze heeft haar naam wel genoemd, maar die zijn we vergeten evenals bijna alle andere mensen hier. Ze bleek ons buurmeisje te zijn, te gek. We wilden inchecken in ons hostel, maar toen werden we met de auto (?) 200 meter verderop gebracht. Huh? Dit was niet wat we een half jaar geleden geboekt hadden? Dus wij klagen, zoals echte Hollanders dat kunnen. Onze kamer had geeneens airconditioning, of zelfs kamergenoten, het was een omgebouwde huiskamer met 8 stapelbedden. Na het beklag kregen we voor een nacht een tweepersoons hotelkamertje, met een uhm.. toilet/douche/wasbak/voeten bad allemaal op 1 vierkante meter. Eigenlijk twijfel ik of het de vierkante meter wel haalde, maar wij hadden er lol aan. Dus top, de nachten erna konden we in het hostel waar we voor geboekt hadden. Enige probleem; we moesten uitchecken om 11, en er stond een fantastisch feestje in de planning die avond; de jungle party. Nou ja, dan maar de bikkels uithangen.
Het was al snel laat op de middag, dus aten we wat en schilderden elkaar zuinig onder. Ik bestelde een cocktail; strawberry shortcake, getverpielekes wat was die goor. Weg daarmee, dan maar water. Even wat van de all you can eat naar binnen geschranst en we waren zo goed als klaar voor het feestje. Dat busje in, voorzien van hangmat, alles. Volgens mij waren wij twee nog maar de enige nuchtere mensen in de buurt, en hopelijk de taxichauffeur ook. Maar in Thailand weet je het nooit.
Daar aangekomen overweldigd door alles, het leek aardig veel op een festival. Wederom een fijn sfeertje, te gek muziekje, je weet wel. Maar dat alles in de f*king jungle! Bizar. We kwamen weer vriendjes tegen! Op zoek naar een emmer met zeup, maar daarvoor moesten we tergend lang in de rij staan. Behoorlijk slecht geregeld, dan maar weer door op water, geen probleem. Wij bouwen sowieso wel een feestje! We hadden onze aap opgeblazen (wie kent hem nog?) want die hoorde toch wel thuis hier.
We vermaakten ons meer dan prima, ook toen het ineens ging stortregenen. Zeikesnat tot in onze onderbroekjes stapten we in een taxi, het was ook wel mooi geweest. Daar zagen we ineens ons lange buurmeisje maar geen enkele taxi nam haar mee. Wij schreeuwden onze longen uit het lijf, zonder haar naam te weten; heeuujj, over here! Heejj! Na een poos had ze het eindelijk door, sprong in onze taxi en vertelde ons wel tig keer dat we haar reddende engeltjes waren. Gearriveerd bij het hostel hadden we nog even een huilend meisje getroost, onze natte shit uitgehangen, de airco op 30 graden gezet, de wekker op 10, en in bedje gekropen.
Nighty night 🙂