Mijn eetpatroon gaat meer en meer van vegetariër naar veganist. Daar waar ik een paar jaar geleden nog net zoals veel mensen om mijn heen riep: ‘Ik kan echt niet zonder dit of dat’ (voor mij waren dat voornamelijk saucijzenbroodjes), blijkt mij dit eigenlijk prima af te gaan.
Afgelopen jaar is mij vaak de vraag gesteld waarom ik vegetariër ben en ontstaat er vaak een heel gesprek. Vaak heb ik het idee dat ze hun eigen levensstijl aan mij verantwoorden, dat hoeft natuurlijk niet. Mensen moeten hun eigen keuzes maken. Wel leg ik graag uit hoe ik het afgelopen jaar heb ervaren en wat mijn beweegredenen zijn geweest.
Ik had een bepaald beeld van veganisten en vegetariërs, alsof ze verder van je af staan. Alsof ze in een andere wereld leven. Nu ik zelf vegetariër ben voel ik die afstand totaal niet, het enige wat is veranderd is mijn eetpatroon en mijn kennis over eten. Niet alleen wat het dier geleden heeft, maar verrassend veel over wat het met je lichaam doet.
We krijgen ook kritiek op ons B12 tekort, maar ook mensen die geen vegetariër of veganist zijn kunnen een B12 te kort hebben. Ik hoor te verschillende geluiden over deze vitamine om er iets over te kunnen zeggen. Gelukkig is B12 ook gewoon aan vegetarische producten toegevoegd. Zo drink ik bijvoorbeeld mijn cappuccino met Barista soyamelk, daar zijn ook calcium en vitamine aan toegevoegd.
Het dierenleed was in eerst instantie hetgeen wat mij heeft doen denken om vegetariër te worden. Wat me over de streep heeft getrokken is wat het met je lichaam kan doen. Eet je veel dierlijke producten dan heb je een groot risico op hartziekten, diabetes en kanker. Dit lijkt tegenwoordig er maar gewoon ‘bij te horen’, terwijl zoveel mensen sterven aan deze ziektes. Dit kan voornamelijk voorkomen worden door in ieder geval sterk te minderen in dierlijke producten. Ik ben natuurlijk geen dokter, maar probeer het maar eens op te zoeken of vraag het na bij een specialist. Het lijkt ook wel alsof we het allemaal wel weten – net zoals wat er met de dieren gebeurd – maar alsof we de link nog niet bewust leggen. Zo heb ik het in ieder geval ervaren. We doen gewoon hoe we het geleerd hebben, waarom zou dat ineens fout zijn? En we willen natuurlijk geen dingen in moeten leveren. Bovendien heeft vlees eten een rauw en mannelijk imago, en word er bij vegetariërs gedacht aan geitenwollensokken. Dat heeft bij mij misschien wel voor dat gevoel van afstand gezorgd.
Ook dacht ik in het begin dat het lastig zou worden om te koken. Je denkt al snel dat je allerlei fancy nieuwe gerechten in elkaar moet flansen waar je een uur voor in de keuken moet staan. Maar eet je normaal aardappelen, groente en vlees, dan heb je ook gewoon vegetarische schnitzels, biefstuk en noem het maar op. En zeker is een echte biefstuk lekkerder, maar ik mis hem absoluut niet. Zo kun je alles wat je normaal eet vaak gewoon vervangen, en nieuwe gerechten uitproberen is eigenlijk alleen maar leuk!
Oh en wat mijn saucijzenbroodjes betreft, die zijn er gewoon van de vegetarische slager. En als je nu denkt die zullen wel niet te vreten zijn, dan zou ik zeggen proef er eens eentje. Want die zijn toch wel verrekkes lekker!